1-1) ناهمگنی:

مخلوط های کلوئیدی، به طور ذاتی ناهمگن بوده واز دو فاز پراکنده و محیط پراکندگی تشکیل شده اند.

1-2) قابلیت مشاهده ی ذرات پراکنده:

اگرچه محلول های کلوئیدی ماهیتی ناهمگن دارند، اما ذرات پراکنده موجود در آنها، با چشم غیر مسلح قابل مشاهده نبوده؛ بنابرای یکدست به نظر می رسند و برخلاف محلو ل ها، دارای ظاهری کدر یا مات هستند.

1-3) قابلیت تصفیه پذیری:

ذرات کلوئیدی، به دلیل اندازه بسیار کوچکشان، به راحتی از یک کاغذ صافی معمولی عبور می کنند؛ با این حال، می توان آن ها را توسط غشاء حیوانات، غشاء سلفون و اولترافیلترها حفظ کرد.

1-4) پایداری:

به دلیل وجود بار مشابه  بر روی ذرات کلوئیدی، این ذرات یکدیگر را دفع کرده و امکان ترکیب و تشکیل ذرات بزرگ تر برای آن ها وجود ندارد؛ بنابراین اگر مخلوط های کلوئیدی برای مدتی طولانی ساکن باقی بمانند، ته نشین نخواهند شد مگر تعداد بسیار اندکی از ذرات با اندازه ی نسبتا بزرگ.

لازم به ذکر است، اگر بار ذرات کلوئیدی از بین برود، آزادانه به یکدیگر نزدیک شده و اندازه آن ها رشد می کند و وقتی اندازه ی ذرات به اندازه کافی بزرگ شود، رسوب می کنند؛ که از این پدیده تحت عنوان انعقاد یا لخته شدن یاد می شود.

1-5) رنگ:

رنگ محلول کلوئیدی به اندازه ذرات کلوئیدی موجود در آن بستگی دارد. ذرات بزرگتر نور با طول موج طولانی تر را جذب و بنابراین نوری با طول موج کوتاه تر را انتقال می دهند؛ به عنوان مثال، یک مخلوط حاوی ذراتی با اندازه 150 نانومتر، بنفش به نظر می رسد، در حالی که مخلوطی حاوی  ذرات با اندازه 60 نانومتر، زرد نارنجی به نظر می رسد.