پلي اوره ها

تركيبات درشت مولكولي هستند كه ساختارشان داراي زنجيرهاي ناهمگون و گروه هاي اوره است.  گرچه شيمي و فناوري پلي اوره نسبتا جديد است ولي شيمي اوره قدمت ديرينه دارد. اوره يا كرباميد تركيبي آلي با گروه­هاي شيميايي 2(NH₂)CO  است كه در آن دو گروه آمين به يك گروه كربونيل (C=O) متصل است. اين ماده اولين بار در سال 1727 توسط بوهاو(Boehaave) دانشمند آلماني كشف و در سال 1829 توسط وهلر (Wohler)از واكنش سيانات نقره با كلريد آمونيم سنتز شد . اوره، از واكنش ايزوسيانات و آب نيز تشكيل مي­شود و حد واسط اسيد كارباميك را مي­سازد. اين اسيد بسرعت تجزيه شده و گاز كربنيك و آمين توليد مي­كند. سپس آمين با ايزوسيانات­هاي ديگر واكنش كرده و اتصالات اوره را مي­سازد. پلي­اوره، الاستومري است كه از واكنش دي ايزوسيانات با مخلوط رزين­هاي مصنوعي آميني از طريق پلي­مر شدن تراكمي تهيه مي­شود. ايزوسيانات­ها از نوع آروماتيك يا آليفاتيك و به شكل مونومر، پيش پليمر و يا هر نوع تركيبي از ايزوسيانات است. رزين ها از نوع پيش پليمر با گروه­هاي انتهايي آمين، و يا زنجير افزاينده­هاي با انتهاي آمين هستند. معمولا” رزين ها فاقد كاتاليزور هستند. مخلوط رزين مي تواند داراي افزودني ويا اجزاي غير اصلي، مانند رنگدانه­هاي پخش شده در پلي ال نيز باشد. پلي اوره­هاي خطي محصولات تراكمي ترمو پلاستيكي با ساختار آروماتيك و يا آليفاتيك هستند. در پلي اوره­ها و يا كوپلي اوره­هاي با ساختار آليفاتيك، اختلاف دماي ذوب و شروع تخريب حدود 50 تا°100 است و در نتيجه براي قالبگيري مناسبند ولي پلي اوره­­هاي داراي ساختار آروماتيك در دماي نزديك به ذوب،  تجزيه مي شوند.

چنانچه بجاي پلي آمين، پلي ال بكار برده شود محصول واكنش پلي يورتان  و در صورت استفاده همزمان پلي ال و پلي آمين، محصول بدست آمده پلي يورتان- اوره ناميده مي­ شود.

تاريخچه توليد صنعتي كوپليمر­هاي يورتان- اوره به سال 1959 بر مي­گردد كه از آنها در تهيه نخهاي الاستومري بنام spandex استفاده شد. در حاليكه تهيه پلي­اوره­ها در سال 1996 توسط شيليتر و بارتون جهت ساخت محافظ لبه ميز به صورت پاشش در اختراع  US 5534295 ثبت گرديد. به دليل سرعت زياد واكنش و عدم حساسيت به رطوبت، استفاده از پلي­اوره­ها ، براي پوشش سطوح وسيع از جمله استخر، پوشش تونل، ‌آستر مخازن و آستر بستر كاميون­ها رواج يافت. چسبندگي بسيار خوب آنها  به بتون و فولاد با اصلاح سطح و يا استفاده از آستر، بهبود مي يابد. پلي اوره­ها در پوشش قالب­ها به روش پاشش كاربرد دارند. بعضي از پلي­اوره­ها قابليت ايجاد پوشش­هاي چقرمه­اي با استحكام psi (40MPa) 6000 و ازدياد طول 500 درصد را دارا هستند. پخت سريع پلي­اوره­ها موجب كوتاه شدن زمان فرايند مي­شود. مطالعات اخير نشان داده كه مواد اوليه پلي اوره مي­توانند بصورت دو جزئي بدون افزايش كاتاليزور با خودشان و يا همراه ديگر مواد شيميايي واكنش داده و ساختارهاي الاستومري را در دماي محيط ايجاد كنند