پلی اوره
پلي اوره ها
تركيبات درشت مولكولي هستند كه ساختارشان داراي زنجيرهاي ناهمگون و گروه هاي اوره است. گرچه شيمي و فناوري پلي اوره نسبتا جديد است ولي شيمي اوره قدمت ديرينه دارد. اوره يا كرباميد تركيبي آلي با گروههاي شيميايي 2(NH2)CO است كه در آن دو گروه آمين به يك گروه كربونيل (C=O) متصل است. اين ماده اولين بار در سال 1727 توسط بوهاو(Boehaave) دانشمند آلماني كشف و در سال 1829 توسط وهلر (Wohler)از واكنش سيانات نقره با كلريد آمونيم سنتز شد . اوره، از واكنش ايزوسيانات و آب نيز تشكيل ميشود و حد واسط اسيد كارباميك را ميسازد. اين اسيد بسرعت تجزيه شده و گاز كربنيك و آمين توليد ميكند. سپس آمين با ايزوسياناتهاي ديگر واكنش كرده و اتصالات اوره را ميسازد. پلياوره، الاستومري است كه از واكنش دي ايزوسيانات با مخلوط رزينهاي مصنوعي آميني از طريق پليمر شدن تراكمي تهيه ميشود. ايزوسياناتها از نوع آروماتيك يا آليفاتيك و به شكل مونومر، پيش پليمر و يا هر نوع تركيبي از ايزوسيانات است. رزين ها از نوع پيش پليمر با گروههاي انتهايي آمين، و يا زنجير افزايندههاي با انتهاي آمين هستند. معمولا” رزين ها فاقد كاتاليزور هستند. مخلوط رزين مي تواند داراي افزودني ويا اجزاي غير اصلي، مانند رنگدانههاي پخش شده در پلي ال نيز باشد. پلي اورههاي خطي محصولات تراكمي ترمو پلاستيكي با ساختار آروماتيك و يا آليفاتيك هستند. در پلي اورهها و يا كوپلي اورههاي با ساختار آليفاتيك، اختلاف دماي ذوب و شروع تخريب حدود 50 تا°100 است و در نتيجه براي قالبگيري مناسبند ولي پلي اورههاي داراي ساختار آروماتيك در دماي نزديك به ذوب، تجزيه مي شوند.
چنانچه بجاي پلي آمين، پلي ال بكار برده شود محصول واكنش پلي يورتان و در صورت استفاده همزمان پلي ال و پلي آمين، محصول بدست آمده پلي يورتان- اوره ناميده مي شود.
تاريخچه توليد صنعتي كوپليمرهاي يورتان- اوره به سال 1959 بر ميگردد كه از آنها در تهيه نخهاي الاستومري بنام spandex استفاده شد. در حاليكه تهيه پلياورهها در سال 1996 توسط شيليتر و بارتون جهت ساخت محافظ لبه ميز به صورت پاشش در اختراع US 5534295 ثبت گرديد. به دليل سرعت زياد واكنش و عدم حساسيت به رطوبت، استفاده از پلياورهها ، براي پوشش سطوح وسيع از جمله استخر، پوشش تونل، آستر مخازن و آستر بستر كاميونها رواج يافت. چسبندگي بسيار خوب آنها به بتون و فولاد با اصلاح سطح و يا استفاده از آستر، بهبود مي يابد. پلي اورهها در پوشش قالبها به روش پاشش كاربرد دارند. بعضي از پلياورهها قابليت ايجاد پوششهاي چقرمهاي با استحكام psi (40MPa) 6000 و ازدياد طول 500 درصد را دارا هستند. پخت سريع پلياورهها موجب كوتاه شدن زمان فرايند ميشود. مطالعات اخير نشان داده كه مواد اوليه پلي اوره ميتوانند بصورت دو جزئي بدون افزايش كاتاليزور با خودشان و يا همراه ديگر مواد شيميايي واكنش داده و ساختارهاي الاستومري را در دماي محيط ايجاد كنند
