روش های استاندارد سازی (2)

یکی دیگر از روش های استاندارد سازی , روش افزایش استاندارد است است . در مقاله قبلی گفتیم که استانداردسازی با ” روش استاندارد خارجی “برای نمونه های مجهولی که بافت زمینه مشابه با محلول های استاندارد دارند , مناسب است و در غیر این صورت خطای زیادی خواهیم داشت .

حالتی را در نظر بگیرید که شما اطلاعی از ترکیبات بافت زمینه نمونه مجهول ندارید , در این حالت نمی توان از ” روش استاندارد خارجی ” استفاده نمود چرا که احتمال خطا وجود دارد . بهترین روش برای استاندارد سازی چنین نمونه‌ای ” روش افزایش استاندارد “ است .

در ” روش افزایش استاندارد “ ابتدا حجم های یکسانی ( $V_{X}$ ) از نمونه مجهول را ( که دارای غلظت نامشخص $C_{X}$ است ) به چند ظرف وارد می‌کنیم . سپس حجم های متغیر ولی معین ( $V_{S}$ ) از یک نمونه استاندارد از آنالیت را (با غلظت مشخص $C_{S}$ ) وارد همه ظرف ها میکنیم . حال با افزودن حلال ( معمولاً آب مقطر) , اجزای بافر کننده , و سایر مواد مورد نیاز حجم تمام ظرف ها را به مقدار ثابت و برابر $V_{T}$ می رسانیم .

پس از آماده سازی محلول ها پاسخ دستگاه را نسبت به هرکدام ثبت کرده و نمودار حجم استاندارد اضافه شده ( $V_{S}$ ) برحسب پاسخ دستگاه ( سیگنال ) را رسم میکنیم . در این حالت پاسخ دستگاه یا سیگنال از روابط زیر به دست می آید :

پاسخ دستگاه = عرض از مبدا + (شیب . $V_{S}$ )

پس از به دست آوردن شیب و عرض از مبدا از روابط زیر می توان غلظت آنالیت موجود در نمونه مجهول ( $C_{X}$ )را به دست آورد :

$S = K \frac{C_{X} \times V_{X}}{V_{T}} +K\frac{C_{S}\times V_{S}}{V_{T}}$

$m = \frac{K\times C_{S}}{V_{T}}$

$b = K\frac{C_{X\times V_{X}}}{V_{T}}$

$C_{X}=\frac{b\times C_{S}}{m\times V_{X}}$

در این روش با توجه به اینکه مقداری از نمونه مجهول در همه ظرف ها وجود دارد در واقع بافت زمینه همه ظرف ها یکسان است , در نتیجه در این روش مشکل مزاحمت بافت زمینه را نداریم.

S=سیگنال

K=ضریب

m=شیب

b=عرض از مبدا

به این پست چند تا ستاره میدی؟

برای امتیاز دهی روی ستاره ها کلیک کن