یکی دیگر از روش های استاندارد سازی , روش افزایش استاندارد است است . در مقاله قبلی گفتیم که استانداردسازی با ” روش استاندارد خارجی “برای نمونه های مجهولی که بافت زمینه مشابه با محلول های استاندارد دارند , مناسب است و در غیر این صورت خطای زیادی خواهیم داشت .
حالتی را در نظر بگیرید که شما اطلاعی از ترکیبات بافت زمینه نمونه مجهول ندارید , در این حالت نمی توان از ” روش استاندارد خارجی ” استفاده نمود چرا که احتمال خطا وجود دارد . بهترین روش برای استاندارد سازی چنین نمونه‌ای ” روش افزایش استاندارد “ است .
در ” روش افزایش استاندارد “ ابتدا حجم های یکسانی () از نمونه مجهول را ( که دارای غلظت نامشخص
است ) به چند ظرف وارد میکنیم . سپس حجم های متغیر ولی معین (
) از یک نمونه استاندارد از آنالیت را (با غلظت مشخص
) وارد همه ظرف ها میکنیم . حال با افزودن حلال ( معمولاً آب مقطر) , اجزای بافر کننده , و سایر مواد مورد نیاز حجم تمام ظرف ها را به مقدار ثابت و برابر
می رسانیم .
پس از آماده سازی محلول ها پاسخ دستگاه را نسبت به هرکدام ثبت کرده و نمودار حجم استاندارد اضافه شده () برحسب پاسخ دستگاه ( سیگنال ) را رسم میکنیم . در این حالت پاسخ دستگاه یا سیگنال از روابط زیر به دست می آید :
پاسخ دستگاه = عرض از مبدا + (شیب . )
پس از به دست آوردن شیب و عرض از مبدا از روابط زیر می توان غلظت آنالیت موجود در نمونه مجهول ()را به دست آورد :
در این روش با توجه به اینکه مقداری از نمونه مجهول در همه ظرف ها وجود دارد در واقع بافت زمینه همه ظرف ها یکسان است , در نتیجه در این روش مشکل مزاحمت بافت زمینه را نداریم.
S=سیگنال
K=ضریب
m=شیب
b=عرض از مبدا
2 دیدگاه در “روش های استاندارد سازی (2)”
سلام و وقت بخیر خدمت دوستان. از مطلب بسیار کاربردی و در عین حال ساده و شیوایی که نقل کردید صمیمانه سپاسگزارم.
ممنون از این که ما رو برای مطالعه انتخاب می کنید.